GÖNÜL VERDİM GÖNÜLE

Gönül Verdim Gönül’e


Söz dedi dönerim diye, söz verdi özüme
Döndü gibi dönmedi gönül verdim gönüle
Güvendim her kelimesine güldüm yüzüne
Ama iþte dönmedi gönül, verdim gönüle.

Turnalardan selamý geldi, kendi gelmedi
Gönlüm fermansýz kaldý gibi, yüzüm gülmedi
Ellerin diline düþtüm de gönlüm bilmedi
Bekledim de dönmedi gönül, verdim gönüle.

Tufaný bir ayrý, kendi ayrý ýzdýraptý
Sanki sazýma vurduðum ayrý mýzraptý
Gözleri avcýlarý da avlayan mýzraktý
Uslan demedim mi ben gönül, verdim gönüle.

Zeytinden kara gözleri, hilaldir kaþlarý
Esen poyraz mýdýr bilemedim ki saçlarý
Kar tanesi kýþlarý, güneþ oldu yazlarý
Çaldýda seni benden gönül, verdim gönüle.

Uzundur parmaklarý, inci gibi diþleri
Ne aþýktýr ne boþtur, bir gariptir iþleri
Yüreðimde yorganým olsun dedim kýþlarý
Anlamadý bilmedi gönül, verdim gönüle.

Þimdi ben garip o da ýzdaraplý hallerde
Ýntizar verdim duymasýn, tek ýssýz yerlerde
Yetim Mehmet sanma ki aþkýn, sevdan dillerde
Gizlidir bilmesinler gönül, verdim gönüle.

MEHMET BABAYÝÐÝT
(YETÝM MEHMET)

 

Mehmet Babayiðit



Sosyal Medyada Paylaşın: