GÖKLERCE

“Zincirlerimle köle doðmak” kaderim diyor
Çorak kalmýþ düþüncelerin esaretinde
Pas tutarken ömrünün yýllarý
Hayal bile edemiyor baþka mevsimleri
Bulutlar, ýstýraplar yaðdýrýyor umarsýzca
Güneþsiz günlerde
Yýldýzlarýn derin sessizliðinde
Ninniler söylüyor birileri
Açýlým, saçýlým
Geliþme, atýlým
Dinliyor, uyurken ayakta
Yalan, talan, çalan
Nedir elde kalan

Yapraksýz aðaçlarýn dibinde
Plazalarýn gölgesinde
Nefessiz kalýyor yaþadýðý þehirde
Göklerce ölüyor…

Haziran!
Özgürlük kuþlarýn kanatlarýnda
Kirazlarý gagalýyor serçeler
Mavi göklere yükseliyor turnalar
Bahar renginde kýrlangýçlar
Denizlerde taklalarýný atýyor martýlar
Güvercinlerin gagasýnda mektuplar
Zamanýn sessizliðine,
Çýðlýðýn yankýsý
Karanlýklardan sonra aydýnlýk
Yýrtýyorlar yaðmur bulutlarýný
Sýcak bir ezgi yüreklere
Gümüþü bir köpük dalga dalga
Göklerce yaþatýyorlar umudu


Kudurmuþ kabuslarýn öfkesi çullanýyor üstüne
Kan akýtýlýyor, aðaçlarýn damarlarýndan
Özgürlürlük isteyenleri
Yeþil diyenleri
Ýþçiyi
Öðrenciyi
Kadýný, erkeði
Yoksulu, ezileni
Boðuyor gazýyla copuyla
Öldürüyorlar çocuklarý
Siyah bir giysi giydiriyorlar ülkeme
Haziran inliyor acýdan

Lakin umudu katýk edenler ekmeðine
Dimdik onurlu
Kölelik prangasýndan kurtulmak için
Mavi göklerinde yurdumun
Býkmadan usanmadan
Göklerce çýrpýyorlar kanatlarýný

Sosyal Medyada Paylaşın: