İğne

nehirler yiyor çocuklarýný poe
burasý büyüyen keder


rüzgarýn en hýrçýnýna uzanýyorum
tutsaydým giderdi
tutsaydým yine de giderdi
biri bana ’gitme’ demesin artýk


gördüm ki;


görmeyenlerin zihninde acayip roller
güvercinleri kanatýyordu
her boðumda
tersi
yüzü



belki de
bir devinimin sessizliði sýr gibiydi kendine
yýðýldýðýnda hissediyordu her þeyi
tanrý çýplak




ve iðne yarasý
kopkoyu gece
aþk makamýnda eksik kalan parçalar
dili olsaydý dökerdi meramýný
evin kapýsý
tenimi doðrayan makas
kar hikayeleri...






Aysu



Sosyal Medyada Paylaşın: