ýþýðý yýrtýlan o yolu seviyorum yol ki rüzgarýný taþýyor turuncu mevsim, yapraklar sarardýðýnda oturduðum parklar soyuluyor içimde
kimse kimsenin parçasý deðil kimselerin ait olmadýðý o yer
o yere gidiyoruz, herkes uyuyor ve kuþlar ve olgunlaþmamýþ üzümler çiçeklerini döken zeytin aðaçlarý
belki birlikte ölerek dururuz bir renk eksik bir renk lacivert tuval kaotik, her þey bölünmüþ.
þimdi yorgunca itici tren soðukluðu, sayýsýz yalnýzlýklarýn baþlangýcýnda perdeyi çek, acýyý renge dönüþtüren adam gece gölgesi
biz ki göle bakan yansýmalar bakýnca dalgalandýk atlarýn ayaðý önceden kýrýktý bir intihar armonisinde belki iyileþirler belki de öyle bir dertleri yoktur..
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.