Düþmek isterdim senin peþinden, Sadece konuþmak isterdim kalbimden. Aklým ve mantýðým izin vermedi, Gönüller bir olsada, Bedenler ayrý ayrý ülkelerde dünyaya gelmiþti.
Ben sustukça yara baðladý yüreðim, Mantýðýma göre aþýk olmamam gerekiyordu. Kendime göre vardý elbette bir mazeretim, Lakin dilsiz yüreðim hergün acý çekiyordu.
Öyle zordu ki, Dilinin altýndaki baklayý çýkarmak, Konuþmayý bir kenar býrak, Ýmkansýzdý neredeyse, Gözlerine bakarken nefes solumak.
Ýsyanýmý,deniz kenarýnda oturupta, Az anlatmadým dalagalara gece vakti. Hayallere dalarken mehtabýn karþýsýnda, Beni kendime getiriyordu, Ecabat vapurlarýnýn siren sesleri.
Artýk gidemem ben oralara, Dolaþamam tek baþýma kordonda, Yanamam aklýmda geçmiþile yan yana, Katlanamam,o þehrin dinmeyen rüzgarýna.
Hata yaptým, Ama geçmiþe bakmadan yaþamak zorundasýn. Maalesef kader diyeceksin, Çilesine katlanacaksýn.
Anladýn mý Seyyah ? Anladýn mý ?
Vagif Seyyah Hüseynov Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.