....GECE VE AYNALAR....
El ayak çekilip sesler dinince,
Bu þehirde yalnýz bir ben kalýrým.
Fikir kazanýnda köpürür gece,
Ortasýnda ýssýz bir ben kalýrým.
Ruhumun kanadý çýrpýnmak için,
Nemli duvarlarda bir nefes arar.
Iþýksýz odama sorarým: ‘’niçin’’?
Niçin yabancýdýr bana aynalar ?
Aynalar bir sýrrý sürükler gibi,
Esrar perdesinde ahraz aynalar.
Aynalar kan emen sülükler gibi,
Gözlerime çöken ayaz aynalar...
Sükunet çarkýnýn döndüðü yerde,
Duvarda gezinen hayalet benim.
Mazimdir kanayan çerçevelerde,
Kendi gölgesine muhannet benim.
Fecrin serabýna dalmak ne acý,
Hasrete direnmek: o büyük hayal.
Dün yitirdiklerim bugün yabancý,
Her yeni gün eskisine ihtilal.
Ýbrahim vedat çarpar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM VEDAT ÇARPAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.