MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

resmiyetsiz bir şenliğin el kiri
Mehtap Yıldız

resmiyetsiz bir şenliğin el kiri


önde müstekbirler/ve geride kalanlar




bana hayattan bahsederseniz þayet
size çok güzel bir ölüm anlatýrým insanlar



susalým



ömrüm emeklerken aðrýmýn kuraklýðýnda
çocuk seslerini dinliyordu ruhum
son senfoni
ilk arya sahnesi
aldatan bir adi nutuk
ve birbirine bulaþmýþ gözyaþlarý
özgürlüðün ölü sesiydi
iki mevsim bir ömrün telaþýný tutuyordu zulüm
dudaklarým þahitti
masumum
ben günahsýzým
gözlerim son üç resmin eseri


-doð
-yaþa
-öl


umarsýzým


avuçlarým
kör bir yemin ülkesi


-sev
-aldat
-vur


kansýzým


Ýbrahim daha”halilullah” sofrasýný kurmamýþ
bütün hayvanlar dilsiz ve saðýrken
mutluluk hep sürüngendi elestten beri
acý kavramý
mahluk yaþamý
yeraltýnda hain bir trendi
korkunç bir katliam sevkiyatýydý bu
Yalnýzým hep
“ölen hayvan idi
âþýklar ölmezdi”


öldüm


yeryüzü ki meleklerin gönlünde
toz duman ve þekilsizken böyle
Ýnsanlarýn soyu daða düþen bir gölgeydi
toprak “lailahe” dedi
dað bu yükü reddetti
Ýþte bu nida kuþatmýþken evrenin sol göðsünü
Örtülü çýðlýk sesleri
“illallah”diye savaþa girdi
yalvarýyordum
dinleyin beni diyordum
açmayýn yüzümdeki cehennem perdesini
duymadý kimse sesimi
ve gökyüzünde koca bir ölüm þenliði uyanmýþken
o ilk ayet
kalbinin kapýsýný çalýyordu taþlarýn
iblisin dizleri kývrýlýyordu imanýn boynunda
artýk yalnýz deðilim
Sürüyle ruhikizlerim
ve daha çok ölüm
Yinede büyüyordu umudum
gözlerim bir peygamber saðýyordu karanlýða
Ölmedi insanlýk
Ölmedi kalbim daha
“eþhedüenlailahe”



bir hisseden ilk kýssaya



hayat bir tutam ýþýða gebeyken böyle
içimde bütün ruhlar intihar ediyordu
bir zerre düþünün
tüm insanlýðýn sonuydu
sabah çok erken
uykusu kaçmýþ bütün ebabil kuþlarýnýn
sarhoþluða vurmayýn
ayaða kalkýn
Âdemin hain dölü
elinde bir keskin cinayet gölgesi
safran rengi kaynayan öfkesi ile
yuvarlanýp düþtü yeryüzüne


Gök gürültüsü


Gönül sarsýntýsý


Yýldýrým yaðýþý


korkuyorum
kapayýn gözlerimi
öldürecek bu melun beni




bilseniz
aklýmdan iþkence melekleri geçiyor
ceza kesen ateþ parçalarý
caydýrýcý bütün aðrýlar
ve gönül salýncaðýmdaki yavru umutlar
her þeyi yok etmek istiyorlar
ben bir cehennem sahnesiyim
bilmiyorlar



“vay haline gidenin”



artýk çok geç
yýldýzlarý saklayamam koynumda
ve gözlerim iliþmez ay doðarken suya



sarasý geçti gözlerimin
insan deðilim



bir babanýn aðzýnda
yüzlerce ölü kuþ sürüsü
sevinçle aðlýyordu
sýzlayarak gördüm
“Ýllallah” dedim


ve gelin son yeminle


sükunetle
inanarak sevelim bir daha
bu ziynet ocaðýnda



burasý
çocuklarý sev(mey)en kör dünya



"tek hakikat bu karanlýkta"




my





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.