Bir günahýn meyvesi, sokaða atýlmýþým, Kopiller arasýna sýradan katýlmýþým. Onun bunun artýðý olmuþ doyumluk aþým, Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
Ne anamý bilmiþim, ne babamdan bir haber Kýlýf uydurmak kolay, deyiver gitsin kader Ýnsan midesi kavi, elbet bunu hazmeder, Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi
Gönlümün bahçesinde bir ayaz var zemheri, Mevsim bahar olsa da, buz tutar her bir yeri. Suç kimin, günah kimin, diyorlar ki serseri… Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
Sessizliðin çýðlýðý, duvarda yankýlanýr, Bir duyan olsa keþke, hatýr soruyor sanýr… Bu hâle düþürenler, insan olsa utanýr, Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
Kentin sokaklarýnda, gezerim berduþ gibi, Kimse bilmez nedendir, þu periþan hâlimi… Bazen harabe mesken, bazen de duvar dibi, Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
Meçhul denilen yere giderken adým adým. Boynumda dert yaftasý, kalmadý hiç takatým. Soruyorum kadere, neden mutlu doðmadým, Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
Belden aþaðý çukur, baþa dikilen taþtýr Yazsýn kalem, görsün göz, son sözümü ulaþtýr Kara toprak altýnda, bilin herkes kardaþtýr Yaþýyorum kendimce, biçilen ahvalimi.
06.06.2014 ERMAN ULUSOY/KIRKLARELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.