Tellâl Tutup Beni Dile Verdiler!

TELLÂL TUTUP BENÝ DÝL’E VERDÝLER!

Eþime, dostuma, koþturdum, yeldim,
Kýruban dalýmý, el’e verdiler!
Bende akýl yokmuþ, yaþayýp, bildim;
Varlýk sermâyemi, yel’e verdiler!

Akraba Akrepmiþ, þeksiz, gümânsýz,
Düþmân zâlimse de, ondan amânsýz,
Hele bazýlarý; Dînsiz, imânsýz;
Tellâl tutup beni, dil’e verdiler!

Kimine yol oldum, Köprü kaçýna,
Âkîl akrabayla, iþten kaçýna!
Attýlar kýyýsýz, Deryâ içine;
Dümensiz, küreksiz, sal’a verdiler!

Ýyi günde hâl-i hatýr sorarak,
Yatýrým yapmýþlar, plân kurarak!
Kulaç sallayamam, kolum kýrarak;
Saman çöpü edip, sel’e verdiler!

Altýmdan girdiler, üstten girdiler,
Kendim gibi bildim, hatýr sordular,
Hemi düþürdüler, hem de vurdular;
Muhannet mezatta, pul’a verdiler!

Ozan Ýlo’m eyvâh, verdim þaþýrýp,
Yordular aþýlmaz, hendek aþýrýp!
El’e karþý þerefimi düþürüp;
Kahrol, gâm, kasavet, dol’a verdiler!

Ýlhami ERDOÐAN
(Ozan Ýlo)

www.edebiyatdefteri.com/etkinlikler/incele/3558/siir-kultur-sanat-sairler-istanbul-bulusmasi
Sosyal Medyada Paylaşın: