Tutaste İle Heyveron III

" bedenlerine güneþ deðmiþ çocuklar geziniyor
ölüm doðuran Dijle’nin kýyýsýnda .
aðýzlarýnda sönük bir yarým ezgi ,
yüreklerinde renk renk umutlarýyla
bin parçaya bölünmüþ yüreklere ,
güneþi topluyorlar kadim diyarda insanlýk adýna .. "

(Tutaste)

mevsim yaz ,
tarih ise dolmuþ sayfa aralarýný göstermekte .
Dijle’nin kýyýsýnda yalýn ayaðýyla
dudaðýnýn arasýnda yanýk bir türkü ,
ellerinde açýlmamýþ bir mektup zarfý . .
gülmeyi çok önceleri unutmuþtu Heyveron
bu yüzden eþeler topraktan gamzeleri ,
tebessümleri ,
gülmeleri .
bugün, rüyasýnda gördüðü güzel günlerin ümidi vardý .
Dijle’nin kýyýsýnda,
yalýn ayaðýyla yürüyen Heyveron’un gözleri
telaþlý ve ürkek
uzaklara dalýyor .
’ Dijle !
yürek kavuran acýlarýnla
içine kývrým kývrýlan Dijle
yüreðim de bedenlerin yanýk kokusu ,
yüreðimin derinlerine vurur her bir kýyýmlarýn..’

ömrü bitmeyen çýnar aðacýnýn gölgesinde
hayatýn parçalarý toparlanýr Kardeniz’de .
kelimeler anlatmaya yetmez ,
yol boyu yeþil bitki örtüsünü .
kelimeler ,
diller ,
insanlar bedelsiz ölüyordü zamanýn berisinde
Türkçe dillerinde de kekremsi acý
düþlerinde bal bozumu sýzýlarý ..
düþüncelerinin sýnýrlarý daracýk bir oda..
Tutaste ölüm istemiyor bu kez ,
radiolar da duyulan savaþ haberleri
gazetelerin manþetlerine taþýnan cinayetler
anlamsýz bir kýyým onun için ..
günlüðüne bir not düþüyor Tutaste Derin dere kýyýsýnda
" yüzümü yüzünüzden çevirdim ..
ve kýyýlarýma býraktýðýnýz aydýnlarýmýn cesetlerini topluyorum hala ..
onlar ki ;
sýrtýný Karadeniz’in daðlarýna yaslamýþ ,
Hüzün Kovan Kuþlarýydý her biri ..
adlarý bahardý ,
aydýnlýktý ,
ýþýktý ,
güneþti ,
adlarý ; rüzgardý , fýrtýnaydý ..
dillerinde sevdanýn türküsü ,
yüreklerinde kýzýl bayraklarýyla
yaþamak için yürüyordular
daðlarýn koynunda .. ’

Heyveron’ un gözleri
uzaklara dalýyor Dijle’nin kýyýsýnda
belki de mühürlenmiþti gözleri
bahar yaðmurlarýyla gökyüzünü bir baþtan, diðer baþa saran
gök kuþaðýnýn renklerine dalmýþtý.
yüzü maviye dönük,
gökyüzünden toplayýp yýldýzlarý
maviye sererdi ay’ýn þavkýný..

Karadeniz’in daðýlmýþ taþlarýndan toplanýr hayat hikayeleri ..
Rum’un Pontus’u Kayýptýr ..
Laz’ýn Lazona’sý ..
dilleri nasýr baðlar ,
kalemi akmýþ sonlara uzanýr ..
Tutaste ,
zamanýn eleðinden geçirdiði yazgýlarla ,
uzak diyarlarý düþlüyordu .
kalbinin kuzeyinden tut, güneyine deðin .
ne cenazeleri yüreðinde çürütmüþ bilmez
kayýp mezarlarýn iþaretlerinde aranýr kimlikleri .

Heyveron’ a mektubu yollayan Tutaste idi ;
’ ben ;
güneþi tutan çocuklar görmek istiyorum Heyveron !
bakýþlarým da ,
yüzleri umudu giyinmeli .
büyüt beni gözlerinin doðduðu yerde ,
biraz ýþýk ,
biraz nefes yetecektir geliþime .
yüreðimde bin bir türden kuþlar havalanýyor ,
topuklarýný sýrtýna vura vura çocuklar koþuyor ,
dilerim ulaþýrým sana .
dilerim kavuþurum sana .. ’

Heyveron, bedenine güneþ deðmiþ kadýndý
avucunda yeþeren umutlarý olan .
Tutaste, bedenine ay ’ýn þavký deðmiþ gülüþtü
Karadeniz’den avuç avuç denizleri,
kalbinin güneydoðusuna taþýyandý ..
ama ikisinin de yüreði, kýzgýn ateþlerde kalandý..

Renas Tutaste
Sosyal Medyada Paylaşın: