[
Adam yönü belirsiz adýmlarýný savururken döþemeye kendi kendine konuþuyordu;
- Güneþ ibriþim iplikleriyle insanlarýn ciðerini iþliyordur diyordu tavana yakýn pencereden dýþarýya bakarken. Mavi kývýrcýk dalgalar oynaþýyordur denizin üstünde. Bulutlar da saklanmýþlar buharlaþýp kaybolmaktan korktuklarý için. Sadece bulutlar mýdýr korkan, insanlar da sinmiþlerdir bir aðaç gölgesine. Çiçekler taç yapraklarýný kapatýp saklamýþlardýr tohuma dönecek baðýrlarýnda sakladýklarý sevgiyi. Kuþlar da uçmuyordur kanatlarý tutuþur diye. Ve ben burada, hem de güneþten korkmadan, bir zamanlar korktuðuma yanarak… Yanýyorum güneþin deðmediði yerde… Ben burada!
Aðýr bir ter ve sigara kokusu sinmiþti odanýn içine. Ýçeride içilmesi yasaktý ama dýþarýda söndürmeden birbiriyle yaktýklarý sigaranýn kokusu siniyordu üstlerine. Tavandaki ýþýða baðlý gürültüyle dönen vantilatör de iþe yaramýyordu.
Beton zeminde eziliyordu kimliksiz küfürler, kesik burunlu Çarþamba pabuçlarýnýn topuklarý tarafýndan. Dökülen voltalar kalýplaþmýþtý adeta. Geceden kalan þekilsiz feryatlarýn izi duruyordu yastýklarýn üstünde. Duvara ismi belirsiz simalar kondurulmuþtu, akrebin kýskacýnda acý çeker gibi bakan.
Gardiyanýn sesiyle ürperdi odadaki herkes. Kimisinin heyecan, kimisinin korku çöreklenmiþti yüreðine. Tek tek isimler okundu.
- Ahmet Þahin, Talip Tanrýverdi, Selim Ayan… En son onun adý okunmuþtu. Mehmet Temiz!
Kahýr yaðan buruþuk dudaðýndan gülüþünü sökerek gidip mektubu aldý. Önce “ Okundu” ibaresi bulunan mavi soluk damgaya takýldý gözleri. Özel diye bir þey yoktu bu özel yerde. Açarken zarfý çöktü ranzasýnýn üstüne. Demir yaylar gýcýrdadý, diþlerinin gýcýrdadýðý gibi. Kýsacýk bir mektuptu, eþinin gözyaþlarý ýslatmýþtý yazarken kâðýdý. Nasýlsýn diye baþlayan, ne istersin diye soran kelimelerle devam eden mektup birkaç dörtlükle son buluyordu.
Göz kýrparken yýldýzlar bulutun arasýndan
Yok olur bütün dünya sen girersin gözüme
Ýçime ateþ dolar bahtýnýn karasýndan
Sen tutuklu ben serbest isyan düþer sözüme.
Ne mutlu eder acep güneþi mi tutayým?
Adýný mý yazayým hüzzam çalan sazýma?
Giderken son halini istersen unutayým
Kurtuluþu iþleyip her gece niyazýma.
Sana yaþamak yasak bana da yazmak haram
Kelimeler takýlýr yutarken boðazýma
Kimseler görmese de kanar içimde yaram
Felek yýkýlsa kanun bakmaz itirazýma.
Aldýðý mektup serinletecek sanýyordu yüreðini. Oysa kaynayan semaverden doldurulmuþ bir bardak çayý bir anda yutmuþ gibi yanmýþtý. Korlaþmýþ kelimeler oturmuþtu boðazýnýn orta yerine. Etrafýna baktý, oda arkadaþlarýnýn kimisi zarfýn içindeki resimleri gösteriyordu arkadaþlarýna. Kimisi aðlýyor kimisi mutluluðun kanatlarýnda uçuyordu. Gecenin yýldýzlarýný gözlerine mi hapsetmiþlerdi onlar, ýþýl ýþýldý gözleri, kendisi koyu karanlýða düþerken?
Cevap yazmalýyým dedi kendi kendine, meraklanýr yoksa. Uzaktý evi, gelemiyordu eþi yanýna her zaman, belki bayramda gelebilirdi… Yastýðýnýn altýndan çýkartýp kâðýtlarýný cevap yazmaya baþladý.
Hasret kokan mektubun elimdeydi bu sabah
Soruyorsun sürekli “halin nedir, nasýlsýn?”
Söyleyeyim sevgili fayda etmiyor eyvah
Bu can kurbanýn olsun saçlarýnla asýlsýn.
Demiþsin “ne istersin getireyim gelirken”
Bir tutam gerçek getir yalanlarý ezmeye
Ruhum acý çekmeden göklere yükselirken
Biraz da bahar getir nefesiyle gezmeye.
Bulur musun bilemem çocuk düþümden biraz
Mektubun arasýna koyup göndersen bana
Eskide kaldý diye etme sakýn itiraz
Bir günü bile olsa derman olur bu cana.
Sevgi ve hasretini de iliþtirip gönderilmesi için teslim etti gardiyana. Þimdi beklemek kalmýþtý uzaktan gelecek cevabý.
****
Nice yýldýzlar döküldü gökyüzünden hapishanenin çatýsýna, nice yumurtalar çatladý serçelerin yuvasýnda. Haber yoktu, cevap da…
Dikiþli yerlerinden kanýyordu kalbi. Tutunuyordu hayalindeki resmin sýcaklýðýna. Her gece tavana yakýn pencereden baktýðýnda þaþýp kalýyordu. Yýldýzlar mý çýldýrmýþtý ateþten oklarýný atýyorlardý birbirlerine. Ay da görünmüyordu çoðu kez, yüreði de gökler gibi karanlýða gömülüyordu.
Bir sabah ölüsünü buldular adamýn. Ýftiraya kurban gitmiþti, hayalleri gitmiþti, beklediði haberle umudu gitmiþti, özlemleriyle sürüklenip caný da gitmiþti.
Yanýnda gönderilememiþ birkaç dize ve taþlarýn arasýnda doyasýya yaþayamadýðý umudu saklý kalmýþtý.
Harflerimin ýþýklarý sönüyor bir bir
Yýldýzlarýn söndüðü gibi…
Kalbimin atýþý aðzýmý doldurdu
Tüküreceðim yere o da susacak,
Sana sustuðum gibi
Geç kaldýn sevdiðim
Artýk çok geç!
Not: Mektup, hece þiiri, þiirsel metin, durum öyküsü kolajý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM