Al beni kollarýna sar beni artýk diyemem düþünmeye vakit yok dayanma gücüm de kalmadý bu zamansýz ayrýlýklar beni periþan etti sevgisizlik canýma yetti doluyor gecelerim sensizliðime hüzün yýkanýyor ýrmaðýnda yalnýz kaldýðýmda...
utanýyorum artýk çaðlayan þu gönlümde þifa bulacak mý ayrýlýklar sensiz yanan bu ocaklar hýzla geçen saatler bile duruyor artýk utandýrýr beni nasýl býrakýp ta gittin beni terk ettin bitti diyordum artýk daha ne bekliyorsun hastayým biliyorsun belki son görüþün beni býrakýp gidemezsin bir daha göremezsin benim son zamanýmda sen ol son yudumumda kalbimin etrafýnda yangýnlar var dumanlar görüyorum hissediyorum yokluðumu daðýlýyor sevgiler tutsak gecelerce üþüyorum artýk tut ellerimi býrakýp gitme ne olur sen de beni bu zamansýz ayrýlýk periþan ediyor bizi...
Behçet Bük 374/4.6.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.