Gecede Zaman

Penceremden gördüðüm, yansýyan lamba mý ?
Hayýr... Baktým: Ay. Þu gece dipsiz torba mý ?
Açtým penceremi düþtüm torbanýn dibine
Kýzdým þu karanlýða övgüler düzen
Þairine, edibine

Zaman bereketi yalnýz geceye mi mahsustur ?
Allahým ! Yalvarýrým, güneþi yak, beynimi sustur !
Kývrýmlarýndan yankýlanýyor sesler
Piþmanlýktan zindan, hasretten kafesler

Öf ! Öfke ! Zamana, mekâna, kendime
Konuþ dur orda razýyým; lâkin
"Ben demiþtim" deme

Zaman karanlýkta þiþiyor
Taze bir ceset gibi
Kucaklasam ya þarký ve maðribi !
Odamda yarýnýn gecesi piþiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın: