Tırnaklı Şiir

Bakýn,
Size bir "þiir" yazayým,
Alt alta dizelim kelimeleri gelin,
Klavyeye dokunan elin,
Vurduðu gol olsun,
Böylece adý "þiir",
Týrnaklý þiir olsun.
Kimsenin vakti olmadýðý için,
Durup incelikleri düþünmeye,
Lüzûm yok, ananeye,
Spontane,
Geliþecek bu "þiir"de her þey:
Hayatýn akýþý gibi.
Merak etmeyin lûtfedip,
Yapacaðým size kâfiye,
Anneannemin havlu kenarlarýna iþlediði,
Göz damlasý nakýþý gibi.

Saat yirmi yirmi iki.
Tam þu an yazýlýyor zaman,
Aman !
Aklýma ne gelirse onu yazacaðým !
Aklýma ne gelirse ey kârî !
Serbest býraktým esir þiiri !
Dönüp bir kez daha,
Asla düþünmeyeceðim tek bir kelimenin ardýndan !
Ey üst satýrdaki dize !
Ey "þiir" ! Tatsýz ve tekdüze !
Sana da elvedâ ! Sana da elvedâ !

Saat yirmi yirmi beþ:
"Beþ"le ne kâfiye var ?
Hissediyorum mütecessis gözleri,
Hissediyorum ardýmda bir hafiye var !

Bir saniye...
Durakladým...

Fikir etmek bir þeyleri niye ?
Sahi alâmet-i fârikasý düþünmek insanýn diye,
Düþünmeli mi insan þiir yazarken bile ?
Hayýr ! Týrnaklý þiirde düþünceyi sakladým !
Ey insan seni de akladým !

Saat yirmi otuz:
Kaç dakika oldu baþlayalý ?
Seni gidi hýnzýr tonguz !
Ulan varsa onurunuz,
Okumazsýnýz nâmahrem elemleri !
Câmi çýkýþý toplatacaðým,
Kýrýk dökük kalemleri.

Ýki dakika daha yazýldý,
Adisyona,
Söyle o garsona,
Bedduamdýr: Tükenmez kalemi tükensin.
Âh insan...
Sen öpemediðin eli bükensin.

Yirmi otuz yedi diyor vakit.
Þimdi bu "þiir"i yayýnlayacaðým.
Ne kadar varsa, hâin, zorba, mirasyedi,
Dizelerini mayýnlayacaðým !






Sosyal Medyada Paylaşın: