UNUT BENİ KENDİ HALİME KALAYIM
Bir tabaðýn kenarýna koy beni
Az ötede sevdalar var
Yakýnýna gelemem ki
Bir sevenim de yok benim arayaným da
Unut beni
Unut beni ,kendi halime kalayým...
Giden aranmaz ki
Sen de arama artýk beni
Gelme artýk istersen
Bir soraným da yok benim
Unut beni
Unut beni kendi halime kalayým
Ne suda ne de havada
yaþamýnda olmadýðým
Sen benim eski sevgilim
unut beni
Unut beni ,kendi halime kalayým...
Unut beni, hadi!
Gözlerini kapat;
Bir aný gibi silinip gitsin içinden,
Zamanýn kenarýnda bekleyip dursun,
Yalnýzlýk gölgesinde kaybolsun her hatýra,
Unut beni, gözlerinin derinliklerinde kaybolup.
Bir kumsalda yürüdüðüm izler gibi, adým adým hayalinle
Silinip gidecek rüzgarla,
Ardýmdan gelen dalgalar da yok artýk,
Unut beni, yokluðumda kaybolup gitsin her þey.
Bir sevda masalýnda, ben sadece bir yan rol,
Ellerini býrak, senin hikayen baþka benimki baþka,
Bir daha dönme, unuttum seni, unuttum,
Unut beni, kendi halime kalayým...
Beni arama, geçmiþte bir gölge gibi,
Zamanýn akýþýnda kaybolmuþ bir yüz,
Sen gideceksin, ve ben geride kalacaðým,
Unut beni, gözlerinle deðil, kalbinden de sil.
Unut beni, belki bir gün hatýrlarsan,
Ama o gün geldiðinde, ben çoktan gideceðim,
Bir aný olarak kalýrým sadece,
Unut beni, kendi halime kalayým...
Behçet Bük Eskiþehir
Þarký sözüm: 368/1.6.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.