ADIMI SEN KOYDUM

Yalnýzlýðý, kimsesizliði ihbar eden,
gecelerin yabancýsý deðilim...
saatlerin yaralý,
þuursuz zamanlarda,
anlamýný yitirmiþim,
yaþamanýn ve ölmenin...
karanlýðýn zifiri boþluðuna kilitlenen,
gözlerimde
umutlarýn fecir bakýþlarýnda,
çaresizliðe bile isyansýzdým,
ýssýzdým...

tükeniyordum...
tüm güzelliklerle,
düþlerimle uçurum yolcusuyken,
ruhum, benliðim...

ve ben aklýnda yer etmiþken,
kederin hüsranýn
varlýðýnla karþý karþýya geliverdim
uzanan ellerine tutunduðumda,
iliklerime yayýlan bu ýsý neydi?
neydi bakýþlarýna düþtüðüm cemre ?
gecelerinde aydýnlýk olduðunu söyleyen
neyin sarhoþuydum böyle?
çözümsüzdüm...

yüreðine indikçe alýþýk olmadýðým
o ulvi sevginin aynasýnda beni bulmak
sonsuz hazzýný yaþamak
sevmenin sevilmenin...
korkusuzdum...

Sevdiðim ahhh
þimdi mesafeler hasretle gülümserken,
biz aþkýn göz yaþlarýnda,
ýslanan mutluluðun dansýnda,
çocuksu sevinçler içindeyken,
ben yine vuslatýn vasiyetiyim...
yalnýzlýklarýn...
haykýrýþlarýn...
sessizdim...

ve bilesin ki irem gözlüm
sevdanýn menekþe bekleyiþlerinde doðdum
kimliksizdim,
adýmý sen koydum....


Meryem ASLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: