Benim babam, senin babaný dövemezdi belki, Ama, Annemi zaman zaman döverdi... Çünkü annem, Benim annem, Babamýnsa eþiydi! Çünkü annem, Yuvasýnýn diþi kuþuydu Kanatlarý tâ kökünden koparýlmýþ
Benim annem, Bir kez çýktýktan sonra, Baba ocaðýnýn kapýsý, Sonsuza dek üzerine kapanan, Bir daha da kolay açýlamayan, Kadýnlardandý...
Belki de bu yüzdendir, Kavga etmeyi bilmeyiþim. Ve yine bu yüzdendir, On iki yaþýmda, Babam, bir soðuk mart gününde, Annemin hýçkýrýklarý arasýnda, Öldüðünde, Sevinmekle aðlamak arasýnda kalýp, Yine de aðlamayý seçiþim...
Ýsmail Güçtaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Güçtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.