Bir gün duyarsýn bir sala sesi var; Acep dersin bu elde kimin yasý var; Ýnce duman tüter gökte isi var; Mecnunun ölmüþtür bilmezsin LEYLA!...
Kazma kürekle biri gider kapýdan; Giden uzak deðil diye geçer aklýndan; Sormak istersin soramazsýn korkundan; Bir sýkýntý, bir buhran sezersin LEYLA!...
Uzaktan sökün eder yorgun turnalar; Mevsimi deðil niye neden buradalar; Böyle figan feryat niçin dardalar; Meraklanýp boz tepeye tünersin LEYLA!..
Bilmezsin ahý var terinde gidenin; Bin hazan baðý var geride gidenin; Buz tutmuþ karý var daðýnda gidenin; Bakma zirvesine sende donarsýn LEYLA!..
Mecnunmuþ ölen der biri uzaktan; Yaþlar sicim olur düþer yanaktan; Geçersin saraydan sýrça konaktan; Çözülür dizin baðý düþersin LEYLA!..
Eline alýrsýn topraðý avuç, avuç; Gölgesi olmuþ dersin bu vefalý alýç; Bende miydi yoksa onda mýydý suç; Sorup dudaðýný büzersin LEYLA!..
Faruk KÜÇÜKTAÞ 30.05.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
KEMAH_LI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.