ŞAİR YURTSEVEN
ÞAÝR
Bazen duygularým coþar da coþar
Bazen de üç satýr yazamýyorum
Bazen gönül atým ummana koþar
Bazen de derede yüzemiyorum
Sýkýntý, gam, keder, dert, sevinç, neþe
Yürekten kaðýda tek tek iniyor
Þiir dünyamda ki her bucak, köþe
Kendi hayalimle þekilleniyor
Ustasý deðilim daha þiirin
Belki kalfa bile sayýlmam þimdi
Kim bilir belki de ilk bin þairin
Ýçinde en sona koyulmam þimdi
Ne tarzým bellidir ne de felsefem
Ne çizgim var benim ne de üstadým
Aklýmda fikirler daðýnýk her dem
Yürürüm kör, aksak, hep adým adým
Bu yüzden kimseye olamam penah
Kimseye verecek aklým da yoktur
Velakin kendini þuaraya þah
Sananýn sözüne kursaðým toktur
Edebi âleme þöyle bakýnca
Bazý þiirlerden feyz alýyorum
Bazen okuduðum þiirle anca
Ruhumu daraltýp, bunalýyorum
Zarafet firarda mevzu tükenmiþ
Hep ayný minvalde dönüyor þiir
Yýllarýn hýþmýyla, yorulmuþ, sinmiþ
Körelmiþ mum gibi sönüyor þiir
Þairler âlemi, ayrý bir, tuhaf
Bilerek þiiri bozanlar mevcut
Bir cellat misali dizilip saf saf
Þiirin kabrini kazanlar mevcut
Kimisi sanatý yerlere atýp
Yazdýðý zýrvayý þiir sanýyor
Kimisi þöhretin kirine batýp
Sahte þakþakçýyla alkýþlanýyor
Artýk bilinmiyor, kim sýð? kim derin?
Tatlý su, tuzlu su, seçilmez oldu
Ýki tatlý kelam duyan þairin
Nazýndan, pozundan geçilmez oldu
Kiminin zihninde þan, þöhret, akçe
Kiminin idraki baðlamýþ kurum
Onlar kendisine “þair” dedikçe
Ben Þair olmaya utanýyorum
Yurtseven ÞEN
YURTSEVEN
Ne sýkýntý, ne gam, ne sevinç, neþe
Þairin yürekte coþkusu hardýr
Kývýlcým düþmesin bir kez yüreðe
Aþk ile yanarsýn þair Yurtseven
Baþ eðmem yalvaç’a yemin ederim
Bin þair sorsalar Yurtseven derim
Akçeyle ölçülmez bende ederin
Gönç ile alýnmaz þair Yurtseven
Kabalar firardan bir gün dönecek
Zarafet önünde baþlar eðecek
Edebi yok olan nerden bilecek
Bildirir haddini þair Yurtseven
Þairlik böyledir kolay mý sandýn
Yaþýn çok genç daha yeni uyandýn
Ýmgeden satýra mertçe koyandýn
Had ile þiire can ver Yurtsevenm
Kýnama sanata gönül vereni
Vasiyetim ayýr düþman, yareni
Duydun þimdi bana sala vereni
Duyunca sala’mý kýldýr Yurtseven
Hüma Efkan
CANIM KARDEÞÝM YÜREÐÝNE KALEMÝNE SAÐLIK. UMARIM HERKES PAYINA DÜÞENÝ ALIR. DEMEK KÝ ÝKÝ DEVRÝK CÜMLE YAZMAYLA ÞAÝR OLUNMUYORMUÞ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.