Korkardýn gök gürültülü gecelerde, sarýlýrdýn bana Ve ben her yaðmur yaðan günde, þimþek çakan akþamda Sana daha çok yaklaþýrdým Çünkü sen bir þeylerden korkmadan bana sarýlmazdýn, utanýrdýn Ben de bu yönüne bayýlýrdým Ne zaman sana baksam gözlerini gözlerimden alamazdýn Ben bir þeyler söyleyip klasik öpüþme sahnesi atmosferinden uzaklaþtýrýrdým Yanaklarýn pembeden asýl rengine dönerdi Gözlerini kaçýrýp, baþka yöne bakardýn Seni seviyorum derdim En güzel o zaman gülerdin Ýlk defa duyarcasýna heyecanlanýrdýn Hayaller kurardýn Mutsuz olduðum zamanlarda anlatýp, beni neþelendirirdin Sen en çok o mor kazaðýný severdin Ben de sana bakmaktan yemek yiyemezdim Aðlardýn bazý zamanlarda ya ayrýlýrsak derdin Ama ben sana söz vermiþtim Ebediyen seninim derdim Ben sözümü tuttum Sen söz vermeyi unuttun Çünkü artýk yoksun…
HAKAN AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
rivadavia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.