Bütün uzun yollarýn yorgunluðunu sýrtlandým. Suskunluðu da peþime takýlmýþ, hafif hafif iç çekiþlere karanlýk odalar çizip, avaz avaz baðýrýyorum.
Baþýboþ özlemlerime, Ýstanbul kadar keþmekeþ, Ankara kadar ciddi, Ýzmir kadar gülümseten adýmlarýn bocalamalarýyla… Aslýnda kendi içinde yenik, yaðmurlu bir vakit gibi…
Taptaze diye termosta satýlan çaya, o damarý tutup da kurulan hayalle, binbir hevesle uzanýp, sonunda bile bile lades diyorum.
O çaylar hiç mi taze olmadý?…
Yeþil ýþýðý son saniyeyle kaçýrýp, dakikalarca kýrmýzý ýþýðýn gözüne bakan yayalar gibiyim. Ýstiklali gezen turistler kadar o þehirli, cebinde dönüþ bileti olanlar kadar turistim. Bir kahve içimlik ömrün içerisinde, adýný bilmediðim sokaklar…
Bizler hep kayboluruz.
Kendi sessizliðimizde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavigölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.