Bir baþý bir sonu yok mu hayatýn
Öyleyse ne diye azarsýn gönül
Kurtarýr zannetme katlarýn, yatýn
Dört kollu sandalla yüzersin gönül
Cihanda görmedim kendimden gafil
Güvenip olamam nefsime kefil
Ayyaþtan aþaðý, berduþtan sefil
Ýzbe köþelerde sýzarsýn gönül
Kafamda cevapsýz bir sürü vehim
Cevabý sualden daha da vahim
Sonsuzluk arzusu dolmuþ kadehim
Hudutsuz hayaller çizersin gönül
Bilmiyorum bunca neden ve niçin
Olmayacak düþe kavuþmak için
Gurbetten gurbete sýrtýnda göçün
Dere tepe demez gezersin gönül
Bazý nesir olur bazý da þiir
Seni yazar edip, þair ve sair
Kederler hüzünler hep sana dair
Tenlerde canlarý üzersin gönül
Hak yarattý fani, baki alemi
Deðiþtirilir mi, kudret kalemi
Cehenneme kýyas çilen, çile mi?
Ayaðýn takýlsa kýzarsýn gönül
Ruhlar aleminde sýnadý seni
Ahdini hatýrla, unutma dünü
Yaradan’a belâ demiþtin hani
Ýkrarýný nasýl bozarsýn gönül
Unutma her nefse mutlak ölüm var
Kurtuluþ mümkünse kaç diyar diyar
Bulurum zannetme bir ölümsüz yar
Kabrini elinle kazarsýn gönül
ayhan çoban
02.09.2012