Ben Afet Ýnce Kýrat…
Ýnceliðimi kýrýlganlýðýmdan, soyadýmý kýrýlmayý sevmediðimden nasip etmiþ Rabbim belli ki… Yaþýma göre çok uzun olmayan bir zamanda, bir anda bir sandýk açýldý önümde. Beyaz kelebeklerin kanadýna tutunmuþ uçuþan umutlar vardý içinde. Neydi beni bu denize daldýran, üzüntülerimi saçlarýndan sürükleyip karanlýða hapseden? Kimdi avucumda sýmsýký tuttuðum gamlarý karþý daðýn yamacýna fýrlatýp atan? Neydi mýsralarý derime kazýyan, kýrýk naðmeleri dilime perçinleyen neydi bilmiyorum. Zamaný delip geçen yüzlerce heceyi yüreðime iþleyen nerede þimdi? Yüzüyordum sessizce, yüzdüðümü sanýyor olsam da… Acýlarla yoðrulmuþ ve yok olmuþ canlara hayat verirken bir gece…
Yýldýz ýþýk ekerken dalgalý derin suya
Sýcak, soðuk içinde dalýyorken uykuya
Esen rüzgâr düþürdü çekerek bir pusuya
Buzdaðýyla çarpýþtý battý þiirden gemi
Dümeni kýramadý bu zavallý acemi.
Ben Afet Ýnce Kýrat…
Masal denizinde masaldan bir gemiydim, yol alýyordum dalgalarla çarpýþarak. Huzurun yazmasýný sarmýþtým baþýma, gülümsüyordum kim çýkarsa karþýma. Yýldýzlar yendi yine, ay hançerini sapladý yüreðime. Dilimdeki dualar döküldü, karýþtý serin sulara. Ayakta duran cami yýkýldý, herkes mihraba ayakta diye sevinse bile.
Yüzüyordu sessizce büyülü düþler ile
Önünde tuzak varmýþ onu görmedi bile
Girdi tufan içine rüzgâr oldu vesile
Buzdaðýyla çarpýþtý battý iksirden gemi
Mihrap dik dursa bile temelden çöktü cami.
Ben Afet Ýnce Kýrat…
Haydut bir gecenin içindeyim þimdi, bulutlarýn salkýmýndan hüzün dökülüyor baþýma. Ne þahtým ne Þahmeran, ne hanýmdým ne ece, yazýyordum sadece. Çýrpýnýrken her gece bir örümcek aðýnda, haset varmýþ anlayamamýþým, çoðu suya gömülmüþ buz daðýnda. Kara denizin lacivert parmaðýnda pýrlanta zannetmiþim. Uzak durmalýymýþým, bilemedim. Hata ettim. Gecenin içinde infilak etti gemim. Suya döküldü geleceðim, dünlerin hatýrasý içimde kalsa da. Suya düþtü kor desenli sözcüklerim. Zehir yüklü kalem tarumar oldu. Gecenin büyüsüyle aðlayacak ufuklar artýk, aðlayacak karanlýklar. Aðlasýnlar, ben aðladým da kim gördü ki?
Çýkartacaðým boynumdan hecenin urganýný. Dalacaðým diðer deryalara, elbet varýrým bir sahile.
Boynuna ilmek yaptý dolunaylý geceyi
Ýbriþimle iþledi kalemiyle heceyi
Dize de çözemedi bu garip bilmeceyi
Buzdaðýyla çarpýþtý battý zehirden gemi
Kimi yandý aðladý kahkaha attý kimi.
Ben Afet Ýnce Kýrat… Yeniden doðacaðým, sizler þimdi hoþ kalýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM