İçimin Susmayan Çocuğuna.

Ýçimin susmayan çocuðuna...
.
Hiçlik ve yokluk,
savaþ ve düþman,
hep ayný kapýya çýkyor,
acý ve ölüm kapýsý...
Gez-göz-arapacýktan ortalayýp,
korkuma deðmeden vur ki...
çabaucacýk öleyim.
.
Aðýrýma gidiyor hani,
alçaklarýn ördüðü,
yüksek duvarlar dibinde can vermek,
.
Çok sonralarý da öðrenmedim hayatý,
daha üçüne gelmeden,
þehir hep muhasýra altýndaysa,
hemen büyürsün iþte,
.
Bol gelir sana küçücük bir hücre,
hapishane kocaman Dünya,
hele volta avlusu,
illede gökyüzü,
birde kuþlar uçuyorsa mavi sonsuzlukta,
esaretteyken bille özgürmüþsün hissi.
.
Kaç kere yaðmur yaðdý,
ömrümden kaç yýldýz kaydý,
görmeden...
Özgürlüðü arayýp tutsak kalan,
fýrtýna dindiðinde hep yalnýz olan,
beni öyle bir azat et ki...
sadece gülümsemem kalsýn gamzende.
.
Zira ha ölmüþüz,
hada esir gülmüþüz,
her siren sesinde uyumuþuz,uyanmýþýz.
Hepside ayný kapýya çýkýyor gülüm.
Eyy içimin susmayan çocuðu...
Sadece sen,
sadece sen konuþ.
Þen-þakrak þarkýlar söyle haykýra haykýra.
Sussun bütün can sýkýcý sesler.
Þunu bil ki çocuk...
Bende güzel olan her ne varsa.
Senin aksindir.

yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın: