’’Yarama sardýðým peygamber çiçeði’’ kokusu gibi senin sevgin Anne; ... Anne söylesene; Hangi merhemi sürsem geçer ki yüreðimin yar’asý. Ne gidenlerin sýzýsý azalýyor, Nede kalanlarýn hasreti, Yaralý bir serçe gibi çýrpýnýrken metruk örenlerde, ... Anne boþ versene sen! Kim karþýlýk beklemeden sever ki sen gibi... ... Babam gideli zaten bir hoþum, Ýçli bir melodi duysam, Yüreðime bir söz deðse sarhoþum. Bir doldum,pir doldum ki sorma! Ne içimin yangýnýn söndürecek, Nede göz pýnarlarýmý dindirecek biri kaldý. Sadece bir kaldý, Adý sen Anne. ... Ateþte yakmýyor artýk düþtüðü yeri. Dert dahletmiyor, bedenim bile küsmüþ... Ýçmiyor artýk döktüðü teri. ... Olurda okurlarsa sana bu yazdýklarýmý, Üzülme emi... Elleri nasýr,ayaklarý nasýr, Yüreði pamuk Annem. Ne yaþadýðým hayattan þikayetim, Nede yaþayamadýðýmdan. Nasýlsa bitecekse çekilen çile. Vardýðým da menzile... ... Þimdi kokusu geliyor bak ýtýr ýtýr... Peygamber çiçeklerinin çook ötelerden, Yüreðime ektiðin sevgi tohumlar yeþeriyor gözelerden. Ahh birde Babam olsaydý demi Anne. Öperdi gözlerimden.
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.