reyhan kokulu þarkýda bitti söyleþideyim sessizlikle dolunay tahribâttayým sanýyor Ýzmirde yaþayan pabuçlarým kapýya bakýyor içinde gençliðim var, gidecek gibi daraldý an ilk fýrsatta dans etmeli ayaklarým
eskimiþ þarap bardaklarý fazla özgür temkinli davranmýyor maceram aðzýmýn kenarý kýrmýzýdan baþlýyor üþümeye milenyum kadýnýyým gülüþüm sarýþýndýr kahramanlar saklýyorum memelerimde koynumun öpülmeye ihtiyacý varken çirkindi düþmanýmýn biber gazý diye baðýrýyorum karný aðrýyan imbattan sen de mi duymuyorsun nina acýn intihar mý etti seni de yenerim öyle hýzlý geçerim ki neþeye uyur yanýmda gölge
naber, deliler bile ruhsatýný devletten alýrken toplumsal sözleþmem yok nina suç üstü yakalanamaz totemlerim çünkü ismimi unuturum düþü unutmam ama üzünçlü bir haberim var küfrüm reaksiyon halinde patlayabilir kaç nina...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.