seni anlatmaya kalksam
sýðmazsýn kelimelere
tarif edilmez ulaþýlmazsýn benim için
içimde dolu dolu yaþarken seni
yalnýzlýksýn payýma düþen özlediðimsin
kanýmda eksilmeyen kan deðerimsin
seni gözlerinden öpmeye kalksam
gözyaþlarýmýn süzülüþün de boðulursun
yokluðunda ölüme biraz daha yaklaþýp
soðukluðunu yaþarým sensizliðinde
bak merhaba diyorum
düþündükçe seni hayata yeniden dönüyorum
katran karasý gecelerin en karanlýk yerindeyim
gel ýþýðým ol kamaþtýr gözlerimi
boðazýmý yakmasýn özlemler
geçmek bilmeyen hýçkýrýk nöbetleri
son bulsun yüreðimde
her kapýyý açan anahtar derdik
karþýlýklý sevgi için
söyler misin neden tükettik
bizi hiçlere yok ettik
sen ve ben olamadýk biz
mutlu muyuz þimdi ikimiz
bir düþün bakýver aynaya
tanýyacak mýsýn kendini
sen misin o sen misin ey sevgili
indirme kaþlarýný gözlerinin üstüne
dik dursun baþýn eðilme
olma piþman ettiklerine
unutma
eden bulur inleyen ölür
er veya geç...
Refik
26.05.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.