nereden biliyorsun diyorlar ölümü ben ölüme doðdum içimdeki boþluklarla doldurdum toprak bir evi
benden baþka herkes yuva diyordu akþamlarý babalarýna koþtuklarý evi onun içindirki içimi akþamlarý hüzün kaplar gidenlerim geri dönmeyecek gibi
kalbimin bir ilk okulu bile yoktu öðrendiðim ne varsa yaralarýmdan öðrendim (bir tek yetimlerinmi kabuk baðlamaz yaralarý)
bir yaþýmdaydým yaþamý kaçýrmaya çalýþýrken hayattan ne zor þeydir bilmez yaþamayan kendine geri dönmeyi
ilk beþ yaþýnda gitti ayaklarým bir topa öne doðru giden bütün adýmlarýmda zaten sadece onaydý hep geriye gitti adýmlarým doðduðum eve çocukluðuma akif tütüncü
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.