KARANLIK
Bu yalnýzlýk tanýdýk be sevgili
eski bir þehirden ardakalan
bazense eski bir þarkýdan
her yaný sýmsýcak güneþ, hiç bitmeyecek bir kýyýdan
kumsalýn derin izleri gibi kalbimin izleri
kýrýk bazen bazen bir yakamozla kaybolan
Sen daha bekle ki akþam olsun
bekle ki o ruhun karanlýða boðulsun
çok sevdiðin o karanlýk sarýnca heryaný
sen yine yalancý bir mutluluðu bulursun
Ben þikayet etmem hayattan
aldýðým her nefeste bir ben var artýk
senli soluk alýp vermelerimi býraktým
tozu dumana kattýðým günler de bitti
her þey önceden yaþanmýþ bir hikayenin kýrýntýlarý þimdi
koþma yakalamana gerek yok zamaný
o zaman ki öylece durdu önümde
karanlýðýn en korkulan yaný ne biliyor musun?
sen görünmez sanýrsýn dünyayý ve savaþýrsýn gözlerinle
aslýnda dünyadýr seni göremeyen
o dip en koyu karanlýðýn uzandýðý ellerimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.