KEFEN DİYE GİYDİK KARANLIĞI....
..................
Essalatü hayrul minen nevm,
Açtým pencereyi ezan-ý muhammediye doldu içime......
Güneþ doðmadan durdum namaza.
Aðaran günü baþka makamlarla karþýladý
Bahçeme sýðýnmýþ bir bülbül....
........................
Bir ölgünlük vardý bu yýl baharda,
Yüreðimde bir taþ aðýrlýðý,
Söðüt dallarý suya eðilmiþ,
Anamýn dudaðýnda ihtiyar bir dua.
Gündoðumun da beni yolcularken,
Peþin bir amin’i vardý her daim ...
Nedense,
Her mayýs da yutar
Kara kuyular nice yýldýzlarý.
Nice evleri ýþýksýz,
Nice gözleri aðýtsýz býrakýr.
Baþý eðik büyüdük,
Yetimlik,yokluk gibi sarýlmýþ cana,
On dördünde karalara bulandým,
Korkardým kavgalardan,
Kalp kýrmaktan da,
Çekinirdim hakkýmý aramaktan
Ama korkmazdým ölümden.....
....................
Her þafakta,
Yeni bir umutla atýlýrdýk kollarýna ölümün,
Yavuklumuz gibi,
Yarýnýmýz gibi sarar sarmalardýk…
Yoksul olmaktý suçumuz....
Kurban olduk ,küçücük ihmallere,
Ben de bir yetim, bir dul,
Bir ihtiyar ana býraktým geride.
Beklerler beni her iþ dönüþünde …
Her kampana çalýþýnda,
Ha geldi, ha gelecek, diye.
Ölmez bir umut kalýr yüreklerinde,
Alýþýlmaz ölümlere......
Mayýs göðü çýðlýklara bulandý,
Kendim su verdim yangýnýma,
Çelikleþti yüreðim.
Yükümü daðlara versem dayanmaz,
Ýçimde bir özlem, bir sýkýntý, bir umut…
................
Vurdum kazmayý yüreðime, mezar niyetine
Boðazýmýzdan geçen her lokmada kömürün karasý
Kýsa olan ömrümüz deðil,
Derin olan yoksulluðumuz.
Yoksul olmasak,
Hiç öper miyiz her sabah
Çocuðumun alnýný,
Anamýn elini,
Elif’min gül teni yerine
Ölümün solgun dudaðýný......
Ölüm hep öper alnýmýzýn karasýndan,
Sarar sarmalar bizi....
Mayýs soðuktu domur, domur
O þafak ta,
Kefen diye giydik karanlýðý,
Dilimde türkü, omzumda kazma,
Düþümde elif’im, düþümde gül kokusu…
Kapý önünde býraktým
Gül goncamý,
Ay yanýðýmý,
Bahar gülüþlümü,
Ýndim kuyuya…
Bir ses…
Bir sessizlik…
Bir çýðlýk…
Beklemek düþtü payýmýza…
Cesetlerimizin bulunmasýný beklemek…
.........................
Ardým sýra dualar okumadýn mý anacýðým..?
Umutlu ve de kederli kara yüzüm yerine ,
Ciðerleri karbon monoksit dolmuþ
Yanmýþ bir ölüyü mü,getirip býraktýlar önüne.
Çýkýným da yeþil soðan,çökelik
Yoksul yanýmýz,açlýk ve sefalet kokuyor,
Korkaklýk ve ezilmiþlik diyarýný yurt tutmuþuz bir kere…
Öldük hepimiz…
peri feride ÖZBÝLGE
25.05.2014
Ve daha da öleceðiz ,bu yazgýsý kara yoksullukta…
Deðrli üstad suskunbiradam (Turgay COÞKUN) ustama,þiirime hayat verdiði için çok çok teþekkür ederim...Yüreðinize emeðinize saðlýk efendim....saygýlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.