MEHTABIN SESSİZ DERİNLİKLERİNDE

Bir rüyaydý sanki yaþanan mehtabýn sessiz derinliklerinde
Sana uzanan yitik düþlerimin
Henüz güz mevsiminin ortasýnda idik

Bir hayaldi buluþmamýz mehtabýn sessiz karanlýðýnda
Asla sevinmedim ne kýþta ne baharda...

Seni hep sayýkladým kýrýk düþleri andýðýmda
Yüzüm sonsuza dek solsa aklýmý alsa da...

Alev olurum bazen yanardað gibi
Semayý aydýnlatan o güler yüzün kýzarsa
Kimseler bakmadý senin baktýðýn gibi bana

Yokluðundur her zaman beni üzen
Bazen de sönmüþ bir kor olurum sabahlarýnda...

Her zaman aþkýn yüreðimde tek sýzým
Þimdi ise karanlýðýnda hep yalnýzým

Aðlamak sýzlamak hak getire nafile
Ýçime hüzün yaðmurlarý aksa þimþekler çaksa bile

Bir rüyaydý sanki yaþanan
Mehtabýn sessiz derinliklerinde...

Behçet Bük 352/24.5.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: