Yanan taþlar taþar Delik deþik dað kusar Vagonlarda kara vapur dumaný Yüzü siyah tünel açlýktan yutkunur…
Ölüm senfonisi ýslýk çalar Çalkalanýr yer Ve sarý baretliler uygun adým Çelik kazmalar gibi sipsivri…
Terindeki ekmeðe helal bir alýn gerek Zeytin renginde katýk Bir çocuða harçlýk Sýrtý kambur yaþamadan meydan okumak…
Son kez bir güneþi izlemek derinden Tek dal çýðaranýn dumanýný salýp maviye Ýnmek en dibine dibine Kör olasý vardiyalarýn iþbaþlarýnda Dalýp gitmek de var çýkmaz sokaklý dar yerlere…
Ama akþamlar kara sürmeli Dudaðý ýslak bir o kadar yorgun Kendi tükürüðünü yutkunmak Kararmýþken gök kararmýþken hele de yüzler Ecel gelse ne fark eder…
Yaþarken ölmekte bir Göre göre gölgeli bir mezarda yürümekte Taþlar…taþlar…taþlar.. Boþu boþuna tutuþmaz ki Yanarken ocakta canlar Aþ piþer, duman, duman duman tüter Dýþarýda ölüm telaþý bir yaþamak bekler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
DİLEK YILDIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.