Viyolonsel

Çýðlýk sesleri var beynimin içinde,
Kulaklarýmýn dibinde saplanmýþ bir viyolonsel.
Orkestra þefi söyle sen ne yaptýn öyle,
Baþým aðrýyor,konuþ bana sadece þiirsel.

Hastayým galiba,belki de sýkýntým ruhsal,
Sevdiðim anlatsana bana senli bir masal,
Gidip uznsak mý sýcak bu akþam kumsal,
Baksana nasýl bakýyor bize,
Gökyüzünde ay bile bu günlerde duygusal.

Ayklarýmýz çýplak,
Koþsak,
Yaðmur yaðsa ýslansak,
Bizim sesimizle inlese,
Köhnelmiþ cadde ve sokak.
Ayný gülün dikenine dokunsak,
Ele ele beraberce kanasak.

Nefesimiz ayný pencerede buharlansa,
Tam ortasýna büyükçe kalp yapsak.
Bir güvercin camýn önünde ki taþa konsa,
Öylesine iþte boþ boþ konuþsak.

Küçük bir duvar vardý hayýtýmýn önünde engel,
Hep büyüttüm,büyüttüm onu kocaman oldu.
Ya erken gelirse dedim,beklemiðim anda,ecel,
Kesin biliyorum,yaþamýmda ki saat dururdu.

Sözlerimde tekrar sana dönüyorum,
Þafak hergün kýsalýyor,
Ömrüme bir çizik daha atýyorum,
Hergün,her saat,her saniye,her an,
Sensiz olmak istemiyorum.




Vagif Seyyah Hüseynov


Sosyal Medyada Paylaşın: