aynalarý kýrdým kýrk yerinde bendim görünen bendim ya neredeydim ben bende iken ne zaman hiçlere karýþtým sümbüldüm,güldüm,çiðdemdim el birliðiyle tarumar ettiniz bahçemi þimdi huzurun o kayýp sokaklarýnda yalpalayarak adýmlarýma takýlýyorum daha bir hýrsla karanlýðýma dalýyorum ölüyorum ulan ölüyorum yoksa öldüm de definsiz mi kaldým bu hissiyetsiz meydanlarda yarýnlar kocaman aðýzlarýný açmýþ yutacak gibi benliðimden þuracýðýmda oturur okkalý bir korku tam yüreðimin üstünde adýmlarým yine yalpalanmakta sendeleniyorum düþtüm düþeceðim ha kýyametim yine de kendime gözyaþýmý süsledim hüznümle buruk bir tebessüm günlerime düþen pamuk gibi yanmaktayým içten içe bu yangýnýmla dokunmayacaðým ellerinize oysa ne çok arýyorum ellerinizi ellerimi ve içimdeki çocuðu
Sosyal Medyada Paylaşın:
senemgedikk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.