yürekten göçeli çok oldu acý harabelerinde artýk kapý tokmaðým benim gibi hayat ucubeleri süpürür çöplerimi kýsýk sesle dinliyorum ümitli þarkýlarý kulaklarýmdan çýkarsa aptal cesaret kýyýcýlara av olmasýn gizlice doðurduðum düþlerimi nalýncýlar kundaklamasýn olmamýþ meyvasýna da hor bakýlmasýn diye kökleri yakýlmýþ aklýmdaki düþüncelerin... fare kapaný gibi görünür, oradan, baktýðýn taraftan belki faktýr, irdeleyemiyorum þimdilik, içindeki suret kimindir yani duvarlarým korkuluðudur, tek varlýðým aklýmýn buradalýk, görünmezlik gibi, miðferim gibi gözün göz olmaktan baþka iþlevlerinden kaçýþýmýn domino yýkýcý bazen, hep emzirildiðim günlere büker beni bazen týrmýk olur göz, içimde neþelenmeye yüz tutan anýz yakýðý topraða döker beni çalýlýklarýn hüznünden tanýrsýnýz ruhumu keser, yüzüme tuz çöker gözü bir tek görür mü sanýrsýnýz? yorgunum yaþam hamallýðýndan, kim kimin yüküdür iðreti havanýn, suyun, nefesin tadý boðazýmda hep böyle, hep böyle çizgilerim aynacý kervanýný bekliyorum, kader deyip geçemediðim bir yolun karþý kýyýsýnda hala uykudayým, yýkýklarýmýn yataðýnda ölmüþ zannedebilirsiniz, korkmayýn bakarsanýz bahçeli, balkonlu, kazaný kaynayan yerdeyim ama aramayýn, gülüþleriniz canýmý yakýyor sebep sorarsanýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.