Soma

SOMA
Ýkibin ondört onüç mayýs kara bir gündü,
Acý haber yayýldý millet yasa büründü.
Maden patladý,yandý Soma mahþere döndü.
Kaçanlar kurtuldu da, üçyüzbir ocak söndü.

Yükseldi feryat figan, bu afet çok büyüktü.
Yarýldý maden, kara kömür üstüme çöktü.
Yandý yürekler yandý, kömürün ateþinde,
Göçük altýnda kaldý, yaþý yirmibeþinde.

Alným ak gönlüm temiz,yüzüm kömür karasý.
Madenden kazanýrým, helal ekmek parasý.
Madende çalýþýp da, ev almaktý niyetim.
Felek büktü belimi, yavrular kaldý yetim.

Çocuklar aðlar babam babam diye meleþir,
Analar yandým oðul yandým diye söyleþir.
Yeni evli gelinler,düðün yapacak kýzlar,
Yolar saçýný, döver dizini, içi sýzlar.

Ana yüreði ateþ, pel periþan babalar,
Ekipler can kurtarmak için durmaz çabalar.
Çevre illerden kamyon kamyon tabut taþýndý.
Dozerler mezar kazdý,asfalt yollar aþýndý.

Maden yolunda gider beyi,yükü boynunda.
Kapýda bekler eþi, iki eli koynunda.
Gözlerim yolda kaldý , Mehmed’im gelir diye,
Umutlarým tükendi bitti, döndüm deliye.

Ýçin için yanar da kömürün çýkar gazý.
Baþbakan der kader bu, böyle yazýlmýþ yazý.
Ýhmale kurban verdik, üçyüzbir kiþi þehit,
Gazdan zehirlendiler, bir dünya buna þahit.

Sosyal Medyada Paylaşın: