“Ýt artýðý yalnýzlýklar sürdüm/ Kömür karasý ellerime…”
Ýlk adýmda/ Haramilere yüklendi umutlar Yüzlerce sýðýrcýk ölüsü/ Som yazýdan mezarlar Al yazmalar düþtü Sarý turalar/ Göklere…
Ulaþýlmýþ boþluklarda nefes Kuru öfkeleri bitirmiþ can Her þey söz kalburunda Acýlarý pamukla sarmýþ Tütün dökmüþ yarasýna Saçlarýna kan kýnasý Boþlukta…
Ýkinci adým/ Ellerinde kalmýþ anýlar Düðün davetiyeleri/ Sünnet heyecaný Sýrmalý bir saçý Okþama provasý Son noktaya/ Ölüme öpücük Minik aðýzdan
Neden ki/ Öksüzlük garip serde Ellerine toz bulaþmaz Yüreðine acý deðmez Uzaktandýr sevgi Baðdat gibi/ Soma ne/ki Ölü bir mozoleye Dokunamamak Ýþte gerçek sancý/
Üçüncü adým/ Kalmakla gitmek arasý bir yer Araf/ Birilerinin üstünde yaþýyor birileri Arsýzca fütursuzca Sevgi yok yüzlerinde Kuru ve donuk bakýþ Ve fareler gibi / Delikleri dört köþe
Yaðmur beklerken çocuklar Kin ekþiyorlar dillerine/
Kapkara öyküler düzlüðünde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.