Bilemedim

Düþünüyorum da bazen
Çocukluðumun tam orta yerine düþsem mesela
yeþil renkli çayýrlarda yuvarlanýp
Çocuk gülüþlerimi savursam bulutlara

Koþsam bir uçurtmanýn ardýndan yeniden
Yakalamaya çalýþsam uzun kuyruðundan
Yükselerek benden kaçan uçurtmaya
Hayal kýrýklýðýmý eklesem ama kýzmasam

Asma kurtlarýndan yine çok korksam
Çýðlýk atarak annemin kucaðýna koþsam
Babamýn tebessümü ile karþýlaþsam yeniden
Güveni huzuru yeniden yaþasam

Kýrsam þu testilerini yeniden
Korkup karyolanýn altýna saklansam
Hiç kimseye sezdirmeden usulca
Sokaða çýkýp oyun oynasam

Çocukluðumun sokaklarýný bulsam
Çýtýr güller yaseminler ýhlamurlar arasýnda yürüsem
Kapýsýnýn önünü süpüren Zehra teyze ile yeniden karþýlaþsam
Selamýný götürsem anneme

Her akþam üzeri yýkadýðým gibi
Beyaz çoraplarýmý yeniden yýkasam
Akþam sofrasýnda otursam babamýn yanýna
Balýk gözlerini teker teker yutsam yeniden

Özlüyorum ben o günleri
Keþke hep çocuk kalabilseydim
Büyüdüðümde kirlenmiþti dünya
Yoksa biz mi kirlettik bilemedim


Sosyal Medyada Paylaşın: