Durumum vahim, beden kaldýramýyor yükü, Yolunda yürüyorum bir dik olup bir bel büküp. Anlatýrým da, nereden bilsin ki be el yükü ? Yaný baþýmda tutuyorum seni hayalimden söküp.
Seni göðsümde saklýyorum, saçlarýmýn ucunda, Ölümü yaþýyorum sayende atladýðým uçurumdan. Öyle demleniyor ki kalem kendine uç bulunca, Kardeþim; vaz geçme sevdiðine uç uzunca.
Onu hatýrlatýcak belki bu þarký sana uzunca, Sevdiðini söyle yâr’e her sesini duyunca. Piþmanlýk yaþayacaksýn hayaller kurunca, Kardeþim, vaz geçme sevdiðini söyle uzunca.
Hayat nefes kadar kýsadýr, hayal kadar sade, Seni sevmekle dolacak inþallah ki vadem. Kaybolacak hayallerim, sen kokucak bâde’m. Benim için aynýsýn, neyse o Havva’sýna Adem.
//Dildâr Sosyal Medyada Paylaşın:
Serhan Ceyhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.