Ey hüzünler yaðdýran, karanlýklar gecesi
Koynunda sakladýðýn, düþlerinden ne haber
Gönle düþüp aþk olan, þiirlerin hecesi
Kirpiklerden süzülen, yaþlarýndan ne haber.
Olmadý mý? Sabahlar, kara bahtýn ilacý
Belki panzehir oldu, gönle damlayan acý
Baþýnda dönüp duran, yýldýzlar baþýn tacý
Umuda uçurduðun, kuþlarýndan ne haber.
Hiç gördün mü? Baðrýnda, yeþeren gonca gülü
Ne zaman yýrtacaksýn, kapkaranlýk o tülü
Bir ömür köle ettin, güle meftun bülbülü
Kederden kan aðlayan, döþlerinden ne haber.
Karanlýk kuytularda, duyulmaz gönül sesi
Dönüp bakmaz hiç kimse, acep bu neyin nesi
Belki insanlýk öldü, kýyamet arifesi
Kederden çatýk duran, kaþlarýndan ne haber.
Þafaða ermek için, var mý? daha günümüz
Neden bugünden iyi, geçip giden dünümüz
Yürürken aydýnlýða, hep kesildi önümüz
Yollarýma döktüðün, taþlarýndan ne haber.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.