Sen Gül Ki
Sen gül ki benim tüm hücrelerim canlansýn, nefes alsýn.
Ýçimi bahar kaplasýn.
Dilsiz çocuk þarký söylesin, saðýr adam duysun.
Gözlerim parlasýn, ýþýklarý hiç sönmesin.
Denizimin dalgalarý vursun yüreðime ’’Sen’’ diye,
Sonra kanatlanýp uçsun martýlar...
’’Bazen benimde kalbim kanatlanýyor kaburgalarýmdan çýkacak gibi,
bazen bende kuþlarla uçuyorum.’’
Sen gül ki tüm fotoðraf karelerindeki gülüþler utansýn,
Hapis olduklarý yapmacýklýktan, tüm maskeler yere düþsün.
Bayram havasý dolsun içime, nefesim buram buram þeker koksun!
Sen gül ki; herkes ilham alsýn benim gibi.
Ve geçmiþte saklanmýþ çocukluðu,
Ortaya çýkýversin yüzünde tebessümle...
Kalemimin ilhamý hiç tükenmesin!
Gül, tüm mutsuzluklarýmý, hayal kýrýklýklarýmý yakarým ben.
En gerçekçi olurum.
Cennetin bahçelerini dolaþmak nasip olmuþ gibi çýldýrýrým,
Yer yön bilmeyen bedevi gibi kaybolurum yüzünde.
Çýkmazlarýmýn pusulasý olur yüzünde ki gülücüðün yarattýðý o çizgiler,
Hayatým olur, gerçeðim olur, en doðrum olur.
Sen gül, ben o zaman sýðmam, kendi bedenime, yere göðe,
tebessümüne sýðabileceðim kadar!
Ýnsan gülebildikçe özgürdür, ben senin gülüþünde
Cumhuriyetimi kurmak istiyorum!
Sen Gül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.