Çocukluðumun geçtiði mahalleden eser yok þimdilerde.Bütün gün toza topraða bulandýðým bahçemin yerine dört katlý bir apartman inþa edilmiþ.En kötüsü,içimi en çok yakan, badem aðacýmý kesmiþ olmalarý.Benim güzel yaþlý badem aðacým.Onun kucaðýnda büyümüþtüm desem çok da abartmýþ olmam herhalde.Bir defada on çocuk sýðardýk üstüne.Kocaman kat kat kalýnlaþmýþ kabuklarý olan ,kollarý dört bir yandan etrafa yayýlan kýsa boylu ,oturaklý güzel bir aðaçtý.Bahar geldiðinde pembeye yakýn küçük sevimli çiçekler açardý.Aðzýmýza giren o senenin ilk yeni taamý ermemiþ bademlerin çaðlalarý olurdu.Aðacýn en yüksek noktasýna ben çýkardým,ne de gururlanýrdým,kimse beni geçemezdi diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nephes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.