Tutaste ile Heyveron I

"ellerini öpmeliyim tüm analarýn,
Lazca gülmeliyim ,
sarýlmalýyým Kürtçe ,
ve Ermenice türküler söylemeliyim nar çiçeklerine.. "

Karadeniz’in çay bahçelerinde
uzun saçlarýyla dans ederken Tutaste
yaðmurlar yaðdýðýnda türküler söylerdi,
doðacak yeni günlere Derindere kýyýsýnda.

o zamanlar dünya
bir avuç içi kadar küçücüktü .
Heyveron’nun saçlarý uzun ,
sürmeler çekerken Mezopotamya gecelerinde ay’a
ve aðladýkça insanlar kadim diyarda
saklanýrdý gölgeler arka sokaklara .

Karadeniz, renklerin intiharýydý
belki de bu yüzdendi
adý hep (Kara)deniz.
düþlerinde beyazý gören küçücük kadýndý Tutaste ,
Lazca ve Rumca türküler söylerdi Derindere boylarýnda.

Mezopotamya kýrsalýnda
ay gökyüzüne týrmandýðýnda
"gözlerine bakmalýyým" diye söyleniverdi Heyveron,
Ay ýþýðý Tutaste’ye.
patikalardan uçup gelen bir "Üvercinka" gibi
sarýldý boynuna Tutaste’nin
düþ nadaslarýndan bir mavi,
iç düþlerinden kopan bir þiir gibi
aðladý onlarýn da çektiði acýlarýna.

masallar eskidikçe
döküldü kelimeler beyaz kaðýtlara.
nar çiçekleri sökülürken yerlerinden,
renkler Karadeniz’de hep cüzzamlýydý.

Renas Tutaste

(Tutaste Lazcada ’ay ýþýðý’
Heyveron Kürtçede ’ay ýþýðý’)
Sosyal Medyada Paylaşın: