SUSTUM...

Sustum..
Ölüme dokunan uykuya dalar gibi sustum...
Bir ömür aðýrlýðýný taþýdýðým hasretin
Vuslata açýlan kapýlarýnda,
Sevinçten yüreðimin durmasý gibi sustum...
Aþka susayan, aþkýna susayan hücrelerimin,
Yýllar sonra sunduðun
Sevda þarabýndan mest olup;
Kendinden geçmesi gibi sustum...

Tüm suskularýma anlam yükleyen yüreðinle
yüreðime geldiðinde,
yüreðimi aþka teslim edip,
ebedi mahkumiyetimle aþkýnýn, özgürlüðüne kanat çýrparken;
bakýþlarýnda kaybolmanýn sarhoþluðunda sustum…

Ve yüreðimi senden almayacaðýma yemin edip,
Aþkýna köle olmanýn mutluluðuyla,
Yüreðinde, gözlerinde, teninde;
Sende yok olurken,
Gidiþinin ardýndan
Sonsuzluða SUSTUM…

Erol Güldiken…
Sosyal Medyada Paylaşın: