Yürüyorum...

Yürüyorum...
Boþ bir sokak ortasýnda.
Gözüm kapalý,
Gözüm kapalý çünkü hissedebileyim karanlýðý,
Kavrayabileyim..
Ve anlayabileyim aydýnlýðýn ne olduðunu,
Deðerini öðrenebileyim.
Güneþin doðuþunu daha iyi görebileyim diye
Göremeyenleri düþüneyim diye..
Ýþte gözüm bu yüzden kapalý.

Yürüyorum...
Çölün ortasýnda.
Güneþ tepemde adeta yakarcasýna
Ve bütün vücudum ter içinde çýrpýnýrcasýna,
Susamakta.
Kendimi soðuk bir suyun içinde görüyorum..
Kana kana içiyorum sudan,
Suyun deðerini anlarcasýna ÞÜKREDÝYORUM Rabbime.
Oysa nereden bileyim susuz kalmadan
Oysa nereden bileyim yanmadan!

Yürüyorum...
Açlýðýn tam ortasýnda.
Bir ekmek için can verilir bu durumda
Ama bekleyiþler boþuna.
Açlýktan ölmek üzere olan çocuklar görüyorum..
Çocuklarý için yaþayan anneler!
Öyle bir annelik ki bu fedakârlýðýn en üst derecesinde,
Öyle bir annelik ki bu her nefesinde çocuðu için ölmekte!

Yürüyorum...
Önümde upuzun bir yol
Ve geride ailem.
Aþaðý baktýðýmda kaynarcasýna bir ateþ,
Ateþin yakýnlýðýndan korkuyorum
Elimi tutacak birini arýyorum,
Bulamýyorum.
Sonumu bilmeden yürüyorum..
Nasýl bir yürümekse bu acý veriyor bana..
Ateþin yakýnlýðýný hissediyorum her adým da..
Ve kan ter içerisinde uyanýyorum,
Adeta yanmýþcasýna su içiyorum.
Karanlýkta ýþýðý ararken birden güneþin doðuþunu görüyorum,
Þükrediyorum gören gözlere..
Karnýmýn tokluðuyla rahatlýyorum,
Þükrediyorum..


Sosyal Medyada Paylaşın: