Durup dururken, Bir an dünya tersine döner, Taþ taþ üstünde kalmaz ya, Gö kubbe yýkýlýr altýnda kaldýðýnýza inanýrsýnýz ya, Herþeyin üstünüze üstünüze geldiðini sanýrsýnýz ya..
Ýþte o an olan þey;
Gerçeði yüzümüze bir tokat gibi çarpsada, Acýsý bir ok gibi yüreðimize batsada, Bir el boðazýmýzý nefes alamayacak kadar boðup sýksada.
Bilinki, Tek bir kiþinin yokluðudur, Ona olan özleminizin içinizi yakmasýdýr, Aranýzdaki mesafelerin git gide uzayýp artmasýdýr,
Ve asýl tuhaf olan bunca acýyý yaþatanýn, Onun yerini hiç ama hiç birþeyin dolduramamasýdýr....
Ve; Milyon nüfuslu bir þehirde de yaþasanýz, Gözünüzün alabildiði bütün kalabalýklarýn, Bir anda gözünüzde bir "HÝÇ" olmasýdýr....
05 Mayýs 2014 21.00 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
kenanhoca_25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.