BİLİYORUM YİNE SUSACAKSIN...

Biliyorum yine susacaksýn…
onca düðümlenmiþ söze,
ve onca fasi/küllenmiþ
sayfa dolusu kelama raðmen…
yine mahzenine çekileceksin
gecenin bu vaktinde,
içim içim dökülen
sicim sicim pýnarlanmýþ göze raðmen.

yine sözcükler týkanacak,
söz, sessizliðe bürünecek.
sessizlik bir nokta boyu,
bir haykýrýþýn mebdei olacak.
gecenin sessizliðiyle bütünleþen
bir nida çýnlayacak bedende
bir bende yankýlanan bir de sende…

kelamýn tükendiði yerde,
konuþacak kalemin;
gecenin bittiði yerde baþlayacak
ölü saatleri, dirilten demlerin.
vuslatlarýn en demli saatlerinde
firakýn en aðýrýný hissederken
bir nurlu sabah muþtusuyla
gece soluklanacak an be an…


sukuta bürünen duruþunla
sesleneceksin bana ta uzaklardan,
acabalarla geçecek her dem
yýkýk dökük hayallerle,
tahayyülün son katresinde
buluþacak gecenin son damlasý.
soluklarý pay ettiren
o anlýk buluþmalarda
hissedeceksin
senli benli o nefes alýþlarý,
bir ben geçecek senden,
bir de sen geçeceksin,
sessizce ve derince
sensiz bu be(de) nden...

Emin Þevli


Sosyal Medyada Paylaşın: