Doðarken saf ve masumduk. Büyüdükçe kirlendik, Kirlendikçe öðrendik, Kimileri nefretini kustu, çelimsizliðimize, Kimileri bencilliðini kustu, masumiyetimize, Her geçen gün masumlaþtýrsakta Zaten masumduk ne gerek vardýki arýnmaya, Kimi zaman, bir dua Kimi zaman, biraz para Biter gider tüm kirlilik ... O kömüre bulanmýþ yüzler, Ay gibi parlar aynada. Doðarken saf ve masumduk Büyürken kirlendik Beni büyüye bileceðim bir yere býrakýn desek de Mutlu, huzurlu, güvende hissede bileceðim bir yer, Ne kadar istesek de, Burasý tam bir mahþer, Bir birinin üstüne basan Dönüp ardýna bakmayan Bir sürü insan. Biz büyürken kirlendik Kalplerimiz taþlaþtý, gözlerimiz kör oldu. Nefes alamaz iþitemez olduk. Büyümüþ ama masumiyetini korumuþ insanlar gördük. Hepsini dizdik düþünen bir heykelin önüne, Düþünen bizdik, seyreden onlar, Peki ya DÜÞÜNDÜKLERÝMÝZ... Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrucan89 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.