Gün gelir, uyanýrsýn bir sabaha ama derin bir uykuda gibisindir hala... Kara bir bulut kaplamýþtýr sanki yeryüzünü... Gürül gürül aksa da musluklardan su, suda, havada vicdansýzlýk kokusu, yüreðinde o kokunun korkusu... Yýkamak istemezsin elini yüzünü. Ne açlýk umrundadýr ne de kahvaltý.. Kaldýrýrsýn baþýný, tepende vurgun yemiþ gibi bir gökyüzü. Eðersin baþýný, viraneye dönüþmüþ gibi gökyüzünün altý... Ellerin senin deðildir, gözlerin senin deðildir en kötüsü de yüreðin senin deðildir artýk... Bakarsýn ki sahip olduðunu sandýðýn her þeyde dikiþ tutmaz kocaman bir yýrtýk ve bir þiirin sonunda aðlarken bulursun gözlerini. Öyle bir haldesindir ki hevesin yoktur, sevesin yoktur ne hayatý ne de kendini.