Türk Milleti aðlýyor, bebeler- eþler yasta
Çýrpýndýkça yürekler, daha beter yaralý.
Müjdeli þerbet sunar, melekler gümüþ tasta
Yudumlayan civanlar, uçmak için sýralý.
Bir avuç kömür için; hayatýmýzý sunduk
Karanlýða dalarak, kömür tozuyla yunduk.
Evime ateþ düþtü; halimiz þimdi koma
Ne ocaklar söndürdün; kömür karasý Soma!
Öfke burun ucumda, görevliler pür-telaþ
Sokaklarým panikte, kamyonlar tabut taþýr.
Cömert bu gün Azrail, ölüm ne kadar beleþ
Ekranlarda simsarlar, durmadan yara kaþýr.
Nasýl acý Ya Rabbim; feryat yürek yakýyor
Saçýný yolan anam; siyah yazma takýyor.
Ýflahý mümkün deðil, kalbe yapsanýz yama
Ne ocaklar söndürdün; kömür karasý Soma!
Talihim de kömürmüþ, týpkýsý iþim gibi
Refahý tadamadý yaþadýðým þu hayat.
Ailemin durumu yoksulluðun en dibi
Üç-beþ siyah zeytinle, ekmeðim dünden bayat.
Þimdi kimler tutacak yavrumun ellerini?
Savrulurken rüzgarda, saçýnýn tellerini.
Aðlayan bebeðime, kim götürecek mama?
Ne ocaklar söndürdün; kömür karasý Soma!
Dik dur ihtiyar babam, mezarýmýn baþýnda
Gözlerinden tek damla, üzerime akmasýn.
Çocuklarým emanet, daha üç-dört yaþýnda
Þu yalancý dünyaya, umutsuzca bakmasýn.
Yokluðumu bildirme; yetimlik kýþta ayaz
Dolanarak sarýndým kefenim kardan beyaz.
Nefesim tükendikçe, eridim döndüm muma
Ne ocaklar söndürdün; kömür karasý Soma!
Ýsmail Süklüm
(Þiirime yorumlarýyla destek olan gönül dostlarýma ve de güne layýk gören seçki kuruluna teþekkür ederim.)
17 Mayýs 2014
Kastamonu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.